Juan
Kiedy rano wstałem poczułem w sobie nieodpartą ochotę na surfowanie. Zresztą fajnie byłoby posurfować z Sally. Chociaż na razie lepiej nie, bo dawno nie surfowałem i gdyby okazało się, że ona umie to robić lepiej ode mnie, to byłaby trochę siara. Teraz poćwiczę sam, a ją zaproszę po południu.
Gdy szedłem w kierunku oceanu poczułem na sobie czyjeś spojrzenie. Odwróciłem się. Napotkałem spojrzenie blondynki w moim wieku. Uśmiechnęła się i podeszła do mnie.
-Witaj przystojniaku! Mam na imię Miranda.
-Witaj, jestem Juan.
-Co robisz na Hawajach? Zwiedzasz świat, szukasz własnego miejsca na świecie czy może poszukujesz dziewczyny?
-Po prostu spędzam wakacje w nadzwyczajny sposób. A ty?
-Przyjechałam znaleźć drugą połówkę. Popływamy?
-Jasne. Ale po co ci makijaż do pływania? - zapytałem, a Miranda uśmiechnęła się uwodzicielsko.
Sally
Otworzyłam oczy. Ujrzałam cudownie niebieskie oczy Liama pochylające się nademną. Zaczęłam sobie wyobrażać, że Liam pochyla się jeszcze niżej i mnie całuje, ale nagle z marzeń wyrwał mnie anielski głos:
-Nic ci nie jest? - zapytał
-Nie, tylko głowa mnie jeszcze odrobinkę boli. Co się stało?
-Zemdlałaś i upadając uderzyłaś głową o stopień domku. Poznajesz mnie? - zapytał uśmiechając się zawadiacko
-Liam, no jasne, że ciebie poznaję. Jakże mogłabym ciebie nie rozpoznać.
-O widzę, że jestem poznawalny.
-Jak mogłabym zapomnieć tak przystojnego blondyna, jak ty?
-Och! Nie wiedziałem, że jestem przystojny.
-Czyżby?
-Wiesz Sally, kiedy spałaś siedziałem przy tobie i w pewnym momencie kiedy zapatrzyłem się na ciebie, naszła mnie taka myśl - jak to możliwe, że znamy się od lat i mieszkamy zaledwie kilka kilometrów od siebie, a rzadko na siebie wpadamy, i nagle przychodzi nam do głowy ten sam pomysł i to w tym samym czasie. Nie uważasz tego za trochę dziwne?
-Cóż... może to przeznaczenie... - powiedziałam i na chwilę zapadła między nami cisza - Pamiętasz jak chodziliśmy jeszcze razem do klasy i na przyrodzie, kiedy omawialiśmy Hawaje ty wyskoczyłeś z pomysłem, że gdybyś nie jeździł na wycieczki szkolne, to czy udałoby ci się uzbierać na wyjazd.
-Doskonale to pamiętam! Gdy leciałem balonem tutaj też mi się przypomniała ta historia.
-Przyleciałeś balonem? Naprawdę?! - zapytałam z podziwem, a on pokiwał głową.
Miranda
Pływanie z Juanem było cudowne. Udawałam, że nie umiem pływać i topię się, a on podpływał do mnie i obejmował mnie swoimi ramionami jednocześnie utrzymując mnie na powierzchni, żebym się nie zatopiła. Było magicznie. Chociaż kiedy wpatrywałam się w jego błękitne oczy nie było w nich radości jak w moich. Były nieobecne i zamyślone. Widziałam jak co jakiś czas wędrował wzrokiem w kierunku jednego z drewnianych domków. Zakochałam się w nim od pierwszego wejrzenia. Myślałam, że taka miłość nie istnieje, ale jednak. Bardzo mi zależy na tym, żeby być z Juanem. Tylko najpierw muszę wpaść na pomyśł jak go w sobie rozkochać.
Rose
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz