Recenzja#9 - Carlos Ruiz Zafón - ,,Cień wiatru"

     Pewnego dnia dzisięcioletni wówczas Daniel natrafia na powieść nieznanego autora Juliana Caraxa zatytuowaną ,,Cień wiatru". Ta książka zmienia jego życie. Chłopiec próbuje znaleźć inne dzieła autora i zagłebić się w historię życia Caraxa. Na drodze do poznania prawdy o autorze i jego powieściach Daniel poznaje nowych ludzi, a także napotyka na różnego rodzaju problemy.
     Carlos Ruiz Zafón w swojej powieści nawiązuje do olbrzymiej ilości zdarzeń z życia społecznego. Wielowątkowość Cienia wiatru rozgrywającego się na ulicach dwudziestowiecznej Barcelony sprawia, że książka staje się niepowtarzalna. A do tego wszystkiego tajemniczy Julian Carax i jego książki. Dlaczego komuś zależy na ich spaleniu?
     Nie potrafię opisać tej książki na tyle, żeby dorzuć choć jeszcze jedno zdanie na temat jej treści. Cienia wiatru nie sposób opisać trzeba się z nim zmierzyć. Jeśli się martwisz, że akcja będzie nudna lub straszna to jesteś w błędzie i możesz śmiało po nią sięgnąć. Fakt, że nie wszystkie wątki były jak sielanka, ale nie wywoływały efektu nocnych koszmarów itp.
     Jeśli jeszcze nie przeczytałeś żadnej powieści z literatury hiszpańskiej to koniecznie zacznij swoją przygodę od Cienia wiatru. Zapewniam Cię, że nie pożałujesz.
     A na koniec jeszcze kilka cytacików z powieści:

  💬 Książki są lustrem: widzisz w nich tylko to co, już masz w sobie.  
(ten jest moim ulubionym; zawiera tyle prawdy, że trudno się z nim niezgodzić)

  💬 ...ten, kto kocha naprawdę, kocha w milczeniu, uczynkiem, a nie słowami.    
(to prawda, bo co sądzić o takiej miłości, w której jedna osoba cały czas mówi do drugiej ,,Kocham cię" aż w końcu zaczyna to mówić bardziej z przyzwyczajenia niż ze swojego uczucia i słowa tracą moc) 

  💬 Czas, im bardziej jest pusty, tym szybciej płynie. Życie pozbawione znaczenia przemyka obok, jak pociąg niezatrzymujący się na stacji.     
(najlepiej to zauważyć w dzieciństwie podczas wakacji. Wakacje są momentem, który tak naprawdę trwa aż dwa miesiące, ale jak przychodzą to tak niespodziewanie i ulotnie nam umykają zanim zdążymy się skapnąć, a rok szkolny trwa niemiłosiernie w nieskończoność. Fajnie byłoby zatrzymać zegar choć na chiwilę.)

  💬  Książki mają dusze, dusze tych, którzy je piszą, którzy je czytają i którzy o nich marzą.     
(tak naprawdę kiedy coś piszemy opowiadanie czy nawet rozprawkę, to zostawiamy w nich kawałek siebie, bo oprócz formy istnieje także treść. I pomimo, że piszemy dwa razy tą samą rozprawkę to nigdy nie będzie ona słowo w słowo taka sama, bo za każdym razem będziemy mieli inny humor i więcej doświadczeń życiowych za sobą.)

                                                                                                                  Rose